Obniżanie narządów miednicy (POP, pelvic organ prolapse) zdefiniowano jako dające dolegliwości obniżanie jednego lub więcej spośród następujących organów: przedniej ściany pochwy, tylnej ściany pochwy, macicy lub szczytu pochwy (po histerektomii). W POP dochodzi do utraty podparcia dla takich narządów, jak macica, pęcherz moczowy, cewka moczowa, jelito grube i odbytnica w wyniku osłabienia mięśni dna miednicy. W końcowym etapie dochodzi do całkowitego wypadania macicy. Defekt może być widoczny w spoczynku, ale zwykle nasila się podczas codziennej aktywności, czyli przy wzroście ciśnienia wewnątrzbrzusznego. Zaburzenia statyki narządu rodnego to dolegliwość dotykająca kobiety głównie po 40 r.ż. Bardzo często rozwija się powoli i nie daje żadnych objawów.
 
Najsilniejszym pojedynczym czynnikiem ryzyka rozwoju obniżenia narządów miednicy (POP) jest przebyty poród (Mant, 1997), w szczególności dziecka makrosomicznego. Szacuje się, że poród pierwszego dziecka oznacza około 2–3-krotny wzrost ryzyka POP. Z każdym kolejnym porodem ryzyko to wzrasta o 10–30%. Oprócz czynników położniczych, wystąpienie zaburzeń statyki narządu rodnego związane jest niekiedy z przyczynami genetycznymi, takimi jak wrodzone defekty tkanki łącznej i skłonność do przepuklin. Ryzyko wystąpienia zaburzenia wzrasta również w przypadku przewlekłych schorzeń układu oddechowego, zaparć, przebytej histerektomii oraz otyłości, braku aktywności fizycznej lub częstego uprawiania sportów skocznościowych czy dźwigania ciężkich przedmiotów. Stopień zaburzenia statyki żeńskich narządów płciowych ocenia się w 5-stopniowej skali za pomocą klasyfikacji POP-Q, które oceniane jest w relacji do płaszczyzny błony dziewiczej. 

Do najczęstszych objawów występujących zaburzeń statyki narządu rodnego należą:

• nietrzymanie moczu, uczucie zalegania moczu,
• zaburzenia w oddawaniu stolca,
• bóle w podbrzuszu i okolicy krzyża,
• uczucie ciążenia w podbrzuszu,
• suchość pochwy, odleżyny, owrzodzenia, zakażenie i upławy (w przypadku obniżania lub wypadania szyjki macicy),
• bolesne stosunki płciowe.

Leczenie zależy od stopnia zaawansowania obniżenia narządu rodnego. Zazwyczaj stosuje się leczenie zachowawcze u fizjoterapeuty uroginekologicznego. Terapia dobierana jest w zależności od stopnia obniżenia narządów rodnych, wieku i oczekiwań kobiety, chorób ogólnoustrojowych, dokładnej przyczyny obniżenia i ewentualnych dolegliwości współistniejących. W niektórych przypadkach konieczne może się okazać zastosowanie farmakoterapii w postaci estrogenów. Znaczne obniżenie narządu macicy najczęściej wymaga jednak leczenia operacyjnego.

Zapraszamy do skorzystania z konsultacji medycznej specjalisty w dziedzinie ginekologii onkologicznej, położnictwa i ginekologii oraz genetyki klinicznej. Dr n. med. Piotr Magnowski przyjmuje w gabinecie lekarskim w miejscowości Luboń oraz Tarnowo Podgórne. Należy umówić się na wizytę pod numerem 606-340-593.   

Informacje zawarte na blogu mają charakter informacyjny i nie stanowią porady medycznej oraz nie powinny zastępować konsultacji z lekarzem lub dietetykiem.

Źródło: Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników