Zarówno podczas ciąży, jak również podczas porodu jedną z podstawowych metod nadzoru biofizycznego dobrostanu płodu jest analiza kardiotokograficzna zapisu czynności serca płodu (badanie KTG). Kardiografia polega na ciągłej rejestracji czynności serca płodu w celu oceny stanu wewnątrzmacicznego płodu. Tokografia jest natomiast rejestracją czynności skurczowej macicy. Rejestracja ta odbywa się poprzez czujnik zewnętrzny, który umieszczany jest na brzuchu ciężarnej kobiety. Od czasu wprowadzenia tego sposobu oceny stanu wewnątrzmacicznego zaobserwowano zwiększony odsetek wykonywanych cięć cesarskich oraz stwierdzono spadek liczby dzieci urodzonych w złym stanie.

Wykonywanie zapisu KTG w czasie ciąży jest konieczne w przypadku:

• obecność zmiany charakteru ruchów płodu – ich znaczące osłabienie, zanik lub gwałtowne nasilenie stanowią wskazanie do rozpoczęcia nadzoru za pomocą zapisów KTG
• u pacjentki z ciążą, której powikłania mogą mieć wpływ na dobrostan płodu wymagają rozważenia w zależności od czasu trwania ciąży, wdrożenia nadzoru kardiotokograficznego, a nawet hospitalizacji.
• nadzór nad ciążą bliźniaczą – konieczne jest prowadzenie nadzoru aparatem mającym dwie głowice, który umożliwia jednoczesne wykonanie zapisów tętna dwóch płodów. Pozwala to na uniknięcie pomyłek diagnostycznych i daje możliwość przeprowadzenia prawidłowej analizy zapisów.
• regularne monitorowanie kardiotokograficzne podczas ciąży u kobiet hospitalizowanych wykonywane powinno być gdy stwierdza się: nieprawidłowe odczuwanie ruchów płodu, nadciśnienie tętnicze, zespól ograniczonego wzrastania płodu oraz inne stany mogące skutkować niewydolnością łożyska i niedotlenieniem wewnątrzmacicznym płodu

Zapisy kardiotokograficzne powinny być wykonywane u kobiet ciężarnych w warunkach zapewnienia spokoju, w wygodnej, leżącej pozycji, najlepiej na lewym boku przez czas co najmniej 20 minut. Ten zakres czasowy pozwala na obiektywizację zapisu, biorąc pod uwag występowanie okresów snu i czuwania – aktywności płodu, co wpływa na obraz zapisu.

Prawidłowy zapis kardiotokograficzny pozwala na zmniejszenie ryzyka niedotlenienia wewnątrzmacicznego płodu. Zaleca się więc prowadzenie zapisu KTG podczas każdego porodu. Podstawowa częstość tętna płodu mieści się w granicach 110-160 na minutę, wzrost częstości powyżej 160 nazywany tachykardią może być związany z niskim wiekiem ciążowym, stosowaniem beta-mimetyków, odwodnieniem, hipertermią, centralizacją krążenia płodu związaną z niedotlenieniem wewnątrzmacicznym. Zwolnienie częstości rytmu serca poniżej 110 uderzeń na minutę, jeśli utrzymuje się przez czas do trzech minut przy braku akceleracji oraz nieprawidłowa zmienność zapisu kwalifikuje go do grupy patologii – wymagających poszerzenia diagnostyki – wskazuje dr n. med. Piotr Magnowski specjalista w dziedzinie położnictwa i ginekologii, ginekologii onkologicznej oraz genetyki klinicznej.

Zapraszamy do skorzystania z konsultacji medycznej w gabinecie lekarskim w miejscowości Luboń oraz Tarnowo Podgórne. Na wizytę należy umawiać się pod numerem 606-340-593.

Informacje zawarte na blogu mają charakter informacyjny i nie stanowią porady medycznej oraz nie powinny zastępować konsultacji z lekarzem lub dietetykiem.

Źródło: Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników